اینایی که یکیو دارن باهاش دربی نگاه کنن، اینایی که یکیو دارن باهاش کل بندازن، اینایی که یکیو دارن که صبا با ضربه بالش بیدارش کنن، اینایی که شبا یه بغل دارن که براشون حکم زیر پتو رو داره و توی اون بغل لولو نمی خوردشون، اینایی که مجبور نیستن عروسک بغل کنن تا گریه شون بند بیاد، اینایی که جای گوش دادن به چرت و پرتای توی هندزفری، به مورفین تزریق شده توی صدای یه نفر معتاد میشن...
اینا سه هیچ از منو تو جلوعن دوستم. :|
سیاست های افزایش جمعیت رو فقط در مورد پسر های قدبلندی که صداشون خش داره، باید اجرا کنن.
بقیه دلیلی برای وجود داشتن ندارن از نظرم.
+ اینکه در مورد چه نوع دخترایی رو نمیدونم. پسرا باید نظر بدن..!
از خدا که پنهون نیس از شما چه پنهون، با وجود اینکه الان کلی شبکه اجتماعی اومده و همه شون امکانات خوبیو ارائه میدن، بازم دلم برا بلاگفا تنگ شده. بی امکانات بود ولی خاکی بود خدایی :|
نسل کلاه کپ و لباسای گشاد و اسکیت بورد و موهای کوتاه ِ رنگ شده شدیم که کوله پشتی می ندازن پشتشونو هندزفریشونو به دنیا نمیدن..!
+ این وسطم چند تا چاقال به پولشون مینازن و با لاکچری لایفشون .... مارو. :|
یه بیماری هست به اسم "همین روزا بالاخره حرفمو می زنم" که بیمار، برای هیچوقت حرفشو نزدن، مدام به خودش قول میده همین روزا حرفشو بزنه. در اکثر موارد بیمار عاشق هستش.
